زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

داود بن عطاء مدنی





ابوسلیمان داود بن عطاء مدنی مزنی، از اصحاب و راویان امام صادق (علیه‌السّلام) و از محدثان در عصر آن حضرت بود.


۱ - معرفی اجمالی



ابوسلیمان داود بن عطاء مدنی مزنی، اهل مدینه و از موالی زبیر و به نقلی از موالی قبیله مزینه بود. ابن‌حبّان می‌نویسد که ابوسلیمان به داود بن ابی‌عطاء نیز شهرت داشت. وی از اصحاب امام صادق (علیه‌السّلام) به شمار می‌رفت و از آن حضرت روایاتی نقل کرده است. از دیگر استادان مدنی در علم حدیث، کسانی چون موسی بن عقبه، صالح بن کیسان و زید بن اسلم را می‌توان نام برد.

۲ - دیدگاه رجال‌شناسان



تقریباً تمامی رجال‌شناسان اهل‌سنت، ابوسلیمان را محدثی ضعیف و متروک الحدیث دانسته‌اند. ابن‌حبّان گفته است که وی در نقل احادیث بسیار دچار خطا و اشتباه شده است. علامه از رجال‌نویسان امامیه نیز به نقل از ابن‌عقده، بر ضعیف‌بودن وی تاکید کرده است.
مدنی دارای شاگردان و راویان بسیاری بوده که عباد بن یعقوب اسدی ازدی، عبدالملک بن مسلم و ابراهیم بن منذر از آن جمله‌اند.

۳ - آثار



کتاب النوادر اثر داود بن عطاء است.

۴ - مطالعه بیشتر



برای مطالعه بیشتر به منبع زیر مراجعه شود.
[۲۲] استرابادی، محمد بن علی، منهج المقال، ص۱۳۵.


۵ - پانویس


 
۱. ابن‌حبان، محمد بن حبان، المجروحین، ج۱، ص۲۸۹.    
۲. صفی‌الدین خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ج۱، ص۱۱۰.    
۳. ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۲، ص۱۲.    
۴. ابن‌حبان، محمد بن حبان، المجروحین، ج۱، ص۲۸۹.    
۵. طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، ص۱۹۰ -۱۹۱.    
۶. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۵۷.    
۷. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۸، ص۱۱۶.    
۸. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲۶، ص۲۲۳.    
۹. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۸، ص۴۱۹.    
۱۰. عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۲، ص۴۲۱.    
۱۱. بخاری، اسماعیل بن ابراهیم، التاریخ الکبیر، ج۳، ص۲۴۴.    
۱۲. ابن‌ابی‌حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۳، ص۴۲۱.    
۱۳. ابن‌حبان، محمد بن حبان، المجروحین، ج۱، ص۲۸۹.    
۱۴. حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال، ص۳۴۵.    
۱۵. تفرشی، سیدمصطفی بن حسین، نقد الرجال، ج۲، ص۲۱۵.    
۱۶. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۳۰۵.    
۱۷. ابن‌داوود حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۲۴۵.    
۱۸. امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۶، ص۳۷۴.    
۱۹. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۵۷.    
۲۰. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۸، ص۴۱۹.    
۲۱. آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۳۳۰.    
۲۲. استرابادی، محمد بن علی، منهج المقال، ص۱۳۵.


۶ - منبع



پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۲۷، برگرفته از مقاله «ابوسلیمان داود بن عطاء مدنی مزنی».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.